Decyzja w sprawie wydania zezwolenia na pobyt stały jest wydawana na czas nieoznaczony. Sama karta pobytu jest ważna przez 10 lat, co oznacza, że co 10 lat należy kartę wymienić. Na podstawie zezwolenia na pobyt stały wydanego w Polsce, cudzoziemiec nie ma prawa do podjęcia pracy w innym, niż Polska kraju. Zezwolenie na pobyt stały uprawnia do podróżowania do innych krajów strefy Schengen do 90 dni miesięcy w okresie 180 dni w celu turystycznym.

Zezwolenie na pobyt stały może otrzymać cudzoziemiec, który:

1. jest dzieckiem cudzoziemca, który ma  w Polsce zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE i jest pod jego opieką rodzicielską, i który:
   a). urodził się  już po tym, jak jego  rodzic otrzymał w Polsce zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub
   b). urodził się w okresie ważności zezwolenia na pobyt czasowy posiadanego przez jego rodzica,
2. jest dzieckiem obywatela polskiego i pozostaje pod jego opieką rodzicielską,
3. jest osobą polskiego pochodzenia i zamierza osiedlić się w Polsce na stałe,
4. pozostaje w uznawanym przez prawo polskie związku małżeńskim zawartym z obywatelem Polski przez co najmniej 3 lata przed złożeniem wniosku o zezwolenie na pobyt stały i bezpośrednio przed złożeniem  tego wniosku mieszkał w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy wydanego na podstawie małżeństwa z obywatelem Polski lub na podstawie uzyskania statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
5. jest ofiarą handlu ludźmi i:
   a). mieszkał w Polsce bezpośrednio przed złożeniem wniosku przez okres nie krótszy niż 1 rok na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy wydawanego cudzoziemcom będącym  ofiarami handlu ludźmi,
   b). współpracował z organami ścigania w postępowania karnym;
   c). ma uzasadnione obawy przed powrotem do państwa pochodzenia, potwierdzone przez prokuratora prowadzącego postępowania w sprawie,
6. bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały mieszkał w Polsce nieprzerwanie  przez okres nie krótszy niż 5 lat na podstawie statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
7. bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały mieszkał w Polsce nieprzerwanie  przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany udzielonej w przypadku:
   a). jeżeli zobowiązanie do powrotu cudzoziemca może nastąpić jedynie do państwa, w którym: 
   -zagrożone byłoby prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego lub
   -cudzoziemiec mógłby zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu, lub
   -cudzoziemiec mógłby być zmuszony do pracy, lub
   -cudzoziemiec mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany bez podstawy prawnej
   b). zobowiązanie do powrotu cudzoziemca może nastąpić jedynie do państwa, do którego wydanie go jest niedopuszczalne na podstawie  orzeczenia sądu albo z uwagi na rozstrzygnięcie Ministra Sprawiedliwości o  odmowie wydania cudzoziemca,
8. udzielono mu w Polsce azylu, lub
9. posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się w Polsce na stałe. 

Procedura legalizacji pobytu na podstawie zezwolenia na pobyt stały

Procedura uzyskania zezwolenia na pobyt stały toczy się w urzędzie wojewódzkim w wydziale właściwym ds. cudzoziemców w województwie, w którym mieszka cudzoziemiec.

Cudzoziemiec powinien złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały osobiście w czasie swojego legalnego pobytu w Polsce.

Podstawowy zestaw dokumentów niezbędny do złożenia kompletnego wniosku o zezwolenie na pobyt stały:

1. wypełniony wniosek o udzielenia zezwolenia na pobyt stały;
2. 4 aktualne fotografie;
3. ważny paszport zagraniczny do wglądu;
4. dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt stały;
5. dowód opłacenia opłaty skarbowej.

Dodatkowo do wniosku należy dołączyć:

1. w przypadku nieletniego będącego dzieckiem cudzoziemca, posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE w Polsce, pozostającego pod jego władzą rodzicielską i urodzonego po udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE:
   - odpis aktu urodzenia; 
   - kopię decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub karty pobytu przedstawiciela ustawowego;

2. w przypadku dziecka obywatela polskiego pozostającego pod jego władzą rodzicielską:
   - odpis aktu urodzenia;
   - kopię dowodu osobistego przedstawiciela ustawowego;

3. w przypadku posiadania polskiego pochodzenia:
   - oryginały dokumentów potwierdzających posiadanie polskiego pochodzenia przez jednego z rodziców, dziadków lub dwojga pradziadków;
   - dokumenty potwierdzające pokrewieństwo z osobą posiadającą polskie pochodzenie (w przypadku przedkładania do akt sprawy kserokopii dokumentów potwierdzających posiadanie polskiego pochodzenia ww. dokumenty powinny być opatrzone klauzulą apostille);

4. w przypadku pozostawania w związku małżeńskim z obywatelem polskim:
   - aktualny odpis aktu małżeństwa (wystawiony nie wcześniej niż 3 miesiące przed złożeniem wniosku);
   - kserokopię dowodu osobistego małżonka;
   - w przypadku posiadania wspólnych dzieci – odpisy aktów urodzenia;
   - zaświadczenie o wywiązywaniu się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa;

5. w przypadku ofiary handlu ludźmi:
   - dokumenty potwierdzające współpracę z organami ścigania w postępowaniu karnym w sprawie o przestępstwo handlu ludźmi oraz uzasadnione obawy przed powrotem do państwa pochodzenia, potwierdzone przez prokuratora prowadzącego postępowanie karne;

6. w przypadku przebywania bezpośrednio przed złożeniem wniosku nieprzerwanie w Polsce przez okres nie krótszy niż 5 lat na podstawie statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych:
   - dokumenty potwierdzające wymagany pięcioletni, nieprzerwany pobyt w Polsce;

7. w przypadku przebywania bezpośrednio przed złożeniem wniosku nieprzerwanie w Polsce przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany:
   - dokumenty potwierdzające wymagany dziesięcioletni, nieprzerwany pobyt w Polsce;

8. w przypadku udzielenia azylu w Polsce:
   - dokument potwierdzający udzielenie azylu;

9. w przypadku gdy posiadania ważnej Karty Polaka: 
   - kserokopia ważnej Karty Polaka wraz z oryginałem do wglądu.

Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie zezwolenia na pobyt stały pobiera się odciski linii papilarnych do celów zamieszczenia ich w karcie pobytu.

W przypadku, gdy cudzoziemiec składa wniosek o zezwolenie na pobyt stały podczas swojego legalnego pobytu w Polsce, to wojewoda umieszcza w paszporcie zagranicznym cudzoziemca odcisk stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały. Pobyt w Polsce na podstawie stempla jest wtedy legalny (nawet w przypadku, gdy ważność wizy czy poprzedniej karty pobytu skończy się) do dnia wydania decyzji w sprawie karty pobytu, a w przypadku odwołania się od negatywnej decyzji wojewody, do momentu kiedy decyzja II instancji stanie się ostateczna.

Uwaga! Stempel w paszporcie cudzoziemca  nie uprawnia do podróżowania do innych krajów strefy Schengen. Na podstawie stempla, cudzoziemiec może wyjechać do kraju pochodzenia, natomiast nie będzie mógł  wrócić do Polski (aby wjechać z powrotem do Polski należy posiadać ważną wizę lub kartę pobytu).

Uwaga! Zezwolenie na pobyt stały w Polsce nie uprawnia cudzoziemca do podjęcia pracy w innym kraju strefy Schengen. Na podstawie zezwolenia na pobyt stały w Polsce cudzoziemiec ma prawo wyjechać do innych krajów strefy Schengen do 90 dni miesięcy w okresie 180 dni tylko i wyłącznie w celu turystycznym. Aby móc wyjechać do innego kraju strefy Schengen, oprócz ważnej karty pobytu należy również posiadać ważny paszport zagraniczny oraz ubezpieczenie, które pokrywa koszty leczenia w danym kraju strefy Schengen. 

Długość obowiązywania zezwolenia na pobyt stały

Zezwolenie na pobyt stały  jest ważne bezterminowo, jednakże istnieje konieczność wymiany karty pobytu co 10 lat. Wniosek o wydanie kolejnej karty pobytu należy złożyć co najmniej na 30 dni przed upływem okresu ważności karty pobytu.

Długość procedury

Sprawa powinna zostać załatwiona w przeciągu 1 miesiąca.

Jeśli urząd wojewódzki nie załatwi sprawy w terminie, powiadomi o tym fakcie cudzoziemca, podając przyczyny opóźnienia i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

Procedura odwoławcza

Cudzoziemiec niezadowolony z decyzji wojewody może odwołać się do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w Warszawie, za pośrednictwem wojewody, który wydał decyzję. Pisemne odwołania należy składać w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji. W postępowaniu odwoławczym sprawa powinna zostać załatwiona w przeciągu 1 miesiąca od dnia otrzymania odwołania. Od decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, cudzoziemiec może złożyć skargę do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.

Ważne: złożenie skargi do sądu administracyjnego nie legalizuje pobytu. Oznacza to, że cudzoziemiec, jeśli nie posiada innego, ważnego dokumentu upoważniającego go do pobytu w Polsce, musi w takim przypadku wyjechać z Polski. 

Opłata

Opłata skarbowa za rozpoczęcie procedury udzielenia zezwolenia na pobyt stały wynosi 640 złotych. Opłata ta jest zwracana w przypadku decyzji negatywnej na pisemny wniosek osoby. W przypadku pozytywnej decyzji, cudzoziemiec musi zapłacić dodatkowo 50 złotych za wydanie karty pobytu.

Koszty te można uiścić w kasie urzędu wojewódzkiego, w którym toczy się procedura lub przelać je na konto urzędu miasta. Informacje o numerze konta można uzyskać u właściwego wojewody, u którego został złożony wniosek.

Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie wydania zezwolenia na pobyt stały

Cudzoziemiec nie otrzyma zezwolenia na pobyt stały w Polsce, jeśli:                                                                

1. przebywa w Polsce:
   - bez dokumentów uprawniających do pobytu lub
   - na podstawie  wizy Schengen upoważniającej do wjazdu i pobytu w Polsce, która była wydana ze względów humanitarnych;
   - na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na okoliczności wymagające krótkotrwałego pobytu w Polsce (pewne wyjątki w tym zakresie stosują się do osób mających polskie pochodzenie i ubiegające się o kartę z tego tytułu);
   - na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
2. jest zatrzymany lub przebywa w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców lub obowiązuje go zakazu opuszczania kraju,
3. odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany,
4. został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego terminu,
5. ma obowiązek opuścić Polskę;
6. przebywa poza Polską;
7. nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu.

Cofnięcie zezwolenia na pobyt stały

Cudzoziemiec otrzyma decyzję negatywną w sprawie udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały, jeżeli:

1. Nie spełnia wymogów do udzielenia zezwolenia na pobyt stały,
2. Obowiązuje go wpis danych do wykazu cudzoziemców, których pobyt w Polsce jest niepożądany (co to jest wykaz cudzoziemców, których pobyt w Polsce jest niepożądany->?),
3. Jego dane znajdują się w Informacyjnym Systemie Schengen do celów odmowy wjazdu,
4. Wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
5. Wymaga tego interes Polski,
6. Podstawą ubiegania się o zezwolenie na pobyt stały jest zawarcie przez cudzoziemca związku małżeńskiego z obywatelem Polski, a związek małżeński został zawarty w celu obejścia przepisów prawa,
7. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemiec złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił dokument w celu użycia go jako autentycznego,
8. Zalega w opłacaniu podatków, z wyjątkiem wypadków, gdy uzyskał on przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji,
9. Nie zwrócił kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, które zostały pokryte z budżetu państwa.

Zezwolenie na pobyt stały może zostać także odebrane, czyli cofnięte. Dzieje się tak w następujących przypadkach:

1. wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
2. wymaga tego interes Polski,
3. wniosek o udzielenie tego zezwolenia lub dołączone do niego dokumenty zawierały nieprawdziwe dane osobowe, nieprawdziwe dokumenty lub dokumenty poświadczające fałszywe informacje;
4. przy ubieganiu się o zezwolenie na pobyt stały cudzoziemiec zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił dokument w celu użycia go, jako autentycznego,
5. gdy cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem w Polsce za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności,
6. opuścił Polskę na okres przekraczający 6 lat.

Jeżeli podstawą do wydania zezwolenia na pobyt stały był fakt bycia w związku małżeńskim z obywatelem Polski, zezwolenie można cofnąć, jeżeli cudzoziemiec rozwiódł się w ciągu 2 lat od dnia, w którym udzielono mu zezwolenia na pobyt stały.

Podstawa prawna

Ustawa o cudzoziemcach z dnia 12 grudnia 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1650).

Nazywam się Irena Kowtiuch, pochodzę z Mołdawii, mam 19 lat. Tego lata skończyłam kurs przygotowawczy na Uniwersytecie Rzeszowskim i dalej będę kontynuowała naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym artykule chciałabym nie tylko podzielić się emocjami, przeżytymi podczas pobytu w Polsce, ale i doświadczeniem na temat dostania się na studia.
Minął ostatni szkolny dzwonek, matura jest zdana. Przed każdym uczniem otwiera się droga do szczęśliwej przyszłości – droga nieograniczonych możliwości, rozwijania swoich talentów, polepszenia się. Jednym z problemów staje się miejsca dalszej edukacji.
Moim marzeniem była nauka w Polsce. Już w dwunastej klasie zaczęłam się uczyć języka polskiego i literaturę polską. Po złożeniu dokumentów w konsulacie zostałam poinformowana o egzaminie dla kantydatów na studia. „Muszę wziąć się w garść i zdać to!” – pomyślałam, bojąc się ... i w końcu zdałam! Nagrodą za takie starania stało się przyjęcie na rok przygotowawczy do Polonusa (Centrum Kultury i Języka Polskiego dla Polaków z Zagranicy i Cudzoziemców) Uniwersytetu Rzeszowskiego (m.Rzeszów). Celem roku zerowego jest adaptacja do studiowania i życia w Polsce.
Co mnie czeka w obcym państwie (bo doskonale wiemy, jak różni się pobyt na stałe od turystycznej wycieczki) i jeszcze milion innych pytań stały się powodem moich zmartwień. Po przyjeździe do akademiku zrozumiałam, że nie ma, czego się bać – Polacy są w miarę otwarci i przyjaźni, więc zawsze można liczyć na czyjąś pomoc.
Nigdy nie zapomnę swojego pierwszego dznia na uniwersytecie – tłum i hałas na parterze, studenci poszukujący sali i, oczywieście, pierwsze spotkanie się z przyszłymi kolegami. Pani kierownik odrazu potrafiła zorganizować całą grupę i stworzyć miłą atmosferę. Oprócz informacji ogólnych, kolektyw nauczucielski wskazał także podstawowe, ale korzystne rzeczy, np. gdzie kupić zdrowe jedzenie, w jakim banku najtaniej otworzyć konto oraz z usług jakiego operatora najwygodniej korzystać. Na roku zerowym miałam możliwość zaprzyjaźnić się ze studentami z Ukrainy, Rumunii i Białorusi. Później zostaliśmy podzieleni na trzy grupy zgodnie z poziomem językowym. Mimo tego, łączył nas wspólny cel – pogłębić wiedzę o kulturze i historii Polski.
Poważny nacisk w nauce był zrobiony na wykorzystanie językaw życiu codziennym. Na wykładach z historii wiele dowiedzieliśmy się o Polsce – od momentu pojawienia się na mapie do czasów teraźniejszych. Na zajęciach z kultury nie raz zostały przeprowadzone debaty na temat polskich świąt, jedzenia oraz zachowywania się. Na zajęciach z gramatyki i konwersacji ćwiczyliśmy mówienie, rozumienie ze słuchu, czytanie i pisanie. Bardzo mi się spodobał sposób nauczania w Polonusie, ponieważ nie był podobny do naszego systemu postradzieckiego. Zamiast nudnej teorii, informacja została przekazana w praktyce za pomocą prezentacji, eksperymentów, analiz, konkursów i gier.
Oprócz nauki, Polonus pomagał podjąć decyzję co do kierunku dalszych studiów. Wykładowcy doradzają jakie miasto i uniwersytet pod względem kierunku ma wybrać student. W marcu miałam rozmowę kwalifikacyjną w Krakowie... i zostałam przyjęta!
Na odzielną uwagę zasługuje życie poza ścianami uniwersytetu. Każdego miesiąca odwiedzaliśmy muzea bądź chodziliśmy na koncerty. W czasie Świąt Bożego Narodzenia oraz w Wielkanoc ściśle współpracowaliśmy z Caritasem (instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski), organizując przedstawienia teatralne. Najbardziej zachwyciła mnie majowa wycieczka, gdy całą ekipą pojechaliśmy poznawać okolice Rzeszowa – góry, jeziora oraz zamki.
Egzamin certyfikatowy na koniec roku (B2 albo C1 – zależy od wcześniejszego poziomu języka polskiego) straszy każdego studenta. Żartuję :) Jak mówi dawne przysłowie : „Dla chcącego nic trudnego”. Zdałam ten egzamin na C1 całkiem dobrze. Jeśli pilnie się uczysz, rozszeżasz swoją wiedzę, masz dużą szansę aby zaprezentować się jak najlepiej.
Podsumowując, mogę zrobić tylko taką konkluzję – warto zacząć studia od kursu przygotowawczego. Z zalet jeszcze raz wymienię intensywną naukę, uczenie się ze wspaniałymi ludźmi z różnych zakątków świata oraz możliwość przystosowania się do polskiego życia codziennego. Ten rok pozwoli poznać polską mentalność, kulturę i tradycję, a także nauczyć się wypowiadać publicznie. Moim zdaniem, jest to świetna okazja, aby przeobrazić się z cudzoziemca w Polaka z zagranicy.

INFORMACJE DOTYCZĄCE UZNAWANIA W POLSCE DYPLOMÓW LEKARSKICH Z UKRAINY ORAZ INNYCH PAŃSTW SPOZA UE.

W związku z napływającymi do Naczelnej Izby Lekarskiej pismami z prośbą o informacje dotyczące zasad i trybu uznawania w Polsce dyplomów lekarskich uzyskanych na Ukrainie, Ośrodek Uznawania Kwalifikacji przy Naczelnej Izbie Lekarskiej uprzejmie informuje, że:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. c oraz art. 7 ust. 1 pkt. 1 lit. c ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (http://www.oil.org.pl/xml/nil/tematy/odz/ustawa_o_zaw) jednym z warunków uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarza jest posiadanie dyplomu lekarza wydanego przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Polsce za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami oraz że spełnia minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej. Przepis ten uzyskał takie brzmienie w 2008 r. w związku z wdrożeniem przepisów Dyrektywy 2005/36/WE o uznawaniu kwalifikacji zawodowych.

W Polsce dyplom uzyskany poza Unią Europejską może być uznany za równorzędny z polskim dyplomem w drodze nostryfikacji lub na zasadach określonych w umowach międzynarodowych.

Polska była stroną kilku tego umów przewidujących automatyczne uznawanie dyplomów (zarówno tzw. uznanie akademickie, jak i uznanie dla celów wykonywania zawodu), m.in. z ZSRR, a następnie państwami powstałym po jego rozpadzie. Obecnie te umowy już nie obowiązują.

Obowiązujące umowy pomiędzy Polską a innymi państwami dotyczące uznawania wykształcenia dla celów dalszego kształcenia, tzw. uznania akademickiego, nie mają wpływu na uznawanie dyplomów dla celów zawodowych.

W obecnym stanie prawnym jedynie procedura nostryfikacji pozwala na uznanie dyplomu i jednoczesne ustalenie, że kształcenie spełniało minimalne wymogi określone w przepisach unijnych.

Co więcej, zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Zdrowia, wydane w przeszłości zaświadczenia o równoważności dyplomów lekarzy, które były wydawane przez Ministerstwo Zdrowia na podstawie dwustronnych lub wielostronnych umów międzynarodowych o wzajemnej uznawalności wykształcenia, od dnia 24 kwietnia 2008 r. nie stanowią podstawy do przyznania ograniczonego prawa wykonywania zawodu lub prawa wykonywania zawodu, jako że tego rodzaju uznanie dyplomu nie potwierdza spełnienia minimalnych wymogów kształcenia określonych w przepisach Unii Europejskiej. Wynika z tego m.in., że osoby, które uzyskały w przeszłości zaświadczenie o równoważności dyplomu lekarza, ale nie uzyskały dotychczas na tej podstawie prawa wykonywania zawodu w Polsce, nie mogą już na podstawie tego zaświadczenia uzyskać prawa wykonywania zawodu. W takiej sytuacji również konieczne jest uznanie dyplomu w drodze nostryfikacji.

Procedura nostryfikacyjna nie należy do kompetencji samorządu lekarskiego. W związku z tym w celu uzyskania szczegółowych informacji o zasadach nostryfikacji, procedurze oraz kosztach proszę zwrócić się do wybranej polskiej uczelni medycznej, ewentualnie do Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wyższego Ministerstwa Zdrowia.

Jednocześnie Ośrodek wyjaśnia, że lekarz, bez względu na obywatelstwo, po uznaniu w drodze nostryfikacji dyplomu spoza Unii Europejskiej może się ubiegać w Polsce o ograniczone prawo wykonywania zawodu w celu odbycia stażu podyplomowego i złożenia Lekarskiego Egzaminu Państwowego. Dopiero po spełnieniu tych dodatkowych warunków może się ubiegać o prawo wykonywania zawodu.

Ponadto należy pamiętać, że dyplom lekarza uzyskany poza Unią Europejską nie podlega automatycznemu uznaniu w państwach członkowskich Unii, nawet w sytuacji, gdy został już uznany w jednym z państw członkowskich. Zgodnie z art. 10 lit. g Dyrektywy 2005/36/WE kwalifikacje zawodowe uzyskane przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej poza terytorium Unii Europejskiej, które zostały już uznane w jednym z państw członkowskich, i państwo to potwierdza spełnienie minimalnych wymogów w zakresie kształcenia, a ponadto lekarz legitymuje się trzyletnim doświadczeniem zawodowym na terytorium tego państwa członkowskiego, podlegają uznaniu według ogólnego systemu uznawania kwalifikacji, którego zasady różnią się od zasad uznawania automatycznego.

•       В случае субъекта, ведущего предпринимательскую деятельность -  запись в  Государственном Судебном Реестре ( KRS) или запись в Реестре Предпринимательской Деятельности – что такое KRS?
•       В случае физического лица, не ведущего предпринимательской или сельскохозяйственной деятельности – удостоверение личности;
•       В случае субъекта, ведущего сельскохозяйственную деятельность- справка о наличии страхования в Кассе Сельскохозяйственного Социального Страхования (KRUS).

•       визы на пребывание с целью работы в польском консульстве в стране его постоянного жительства– какова процедура получения визы в Польшу?
• разрешение на проживание на определённый срок для работы, если иностранец уже пребывает в Польше.

•     разрешение на работу в Польше
•    письменное заявление работодателя о намерении поручить выполнение работы иностранцу, если разрешение на работу не требуется

• w wypadku podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – wpis do KRS lub wpis do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej – co to jest KRS?->
• w wypadku osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej ani rolniczej – dowód osobisty;
• w wypadku podmiotu prowadzącego działalność rolniczą – zaświadczenie o podleganiu ubezpieczeniu w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS).

• wizy pobytowej w celu wykonywania pracy (wizę taką uzyskuje on w polskim konsulacie w kraju swojego stałego pobytu – jaka jest procedura otrzymania wizy do Polski->);
• zezwolenia na pobyt czasowy->, jeśli cudzoziemiec przebywa już w Polsce.

• zezwolenie na pracę w Polsce – co to jest zezwolenie na pracę? ->
• pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane – co to jest oświadczenie o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi? ->